(1) Türkçe cümlenin özne ve yüklemi bulunur. Özne mübtedaya ve yüklem de habere karşılık getirilir.
(2) Arapça isim cümlesinde sözdizimi -genel olarak- önce mübteda, sonra da haber getirilmesi şeklindedir.
(3) Mübteda, -genellikle- marifedir. Haber ise -genellikle- nekradır.
Not: Bir öğenin genellikle marife olması onun nekra olmayacağını göstermez. Aynı şekilde bir öğenin genellikle nekra olması onun marife olmayacağını göstermez. "genellikle", yaygın kullanımı gösterir.
(4) Mübteda, tekil ise haber de tekildir. Mübteda, müzekker ise haber de müzekkerdir.
temel cümle yapısı 1 (HUVE HUVE.)
müfret isim (tekil isim) + müfret isim (tekil isim).
Hasan, bir öğrencidir.
Hasan: özne
bir öğrencidir: yüklem
Not: Arapçada ikil ve çoğul olmayan bir isim, zorunlu olarak tekil olduğundan, tercüme ederken "bir" sözcüğü ilave edilmez. Şu da var ki, Türkçe cümlede geçen "bir" sözcüğü, çoğu kere "belirsizlik" bildirmek için kullanılır. Arapça bir kelimeyi belirsiz hale getirmek için, onu "nekra" olarak kullanmak yeterlidir.
1) حَسَنٌ طَالِبٌ.
2) الْعِلْمُ مُفِيدٌ.
3) أنَا مُدَرِّسٌ.
4) هَذَا قَلَمٌ.
5) الطَّالِبُ جَمِيلٌ.
6) الْبَيْتُ كَبِيرٌ.
7) الشَّارِعُ مُزْدَحِمٌ.
8) الْجَوُّ بَارِدٌ.
9) الْجَبَلُ مُرْتَفِعٌ.
10) الْمَشْيُ ضَرُورِيٌّ.
1) Hasan, bir öğrencidir.
2) İlim, faydalıdır.
3) Ben, bir öğretmenim.
4) Bu, bir kalemdir.
5) Öğrenci, güzeldir.
6) Ev, büyüktür.
7) Cadde, kalabalıktır.
8) Hava, soğuktur.
9) Dağ, yüksektir.
10) Yürümek, zorunludur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder